Shkruan Zef Ndreka
Nuk di pse, por këtë e mbaj si foton më të bukur të shkrepur para drekës në një nga restorantët e peshkut në Ishull të Lezhës.
Aty, gjeta lahutën që na e vodhën serbët!
E nga ai çast, ndjeva më shumë ngrohtësi familjare. Lahuta është në popull!
Prania e lahutës, por edhe e veglave të tjera si çifteli, sharki etj, më dha një ndjesi të veçantë tradite dhe krenarie kulturore shqiptare.
Fëmijëve të mi dhe gjithë familjes, veçanërisht buzëqeshja e vajzës time, ai restorant dhe veglat tona popullore na sollën më tej gjallëri, na mbushën atmosferën me dritë!
Sigurisht, që foto me vajzën time, duke imituar lahutarin, shpreh kombinimin e brezave, edhe në ato çaste të thjeshta dreke.
Por janë pikërisht këto çaste që mbetën të rëndësishme dhe njëkohësisht mbetën dëshmi e trashëgimisë që duhet të kalojë me dashuri nga një brez te tjetri.
Ndaj e ndava këtë moment të vlefshëm për ta ruajtur!
