Shkruan Zef Ndreka
Të gjithë shqiptarët kuptojnë një gjë shumë të thjeshtë:
Ka 35 vite që Shqipëria mbahet peng nga politika.
Si ta sqarojmë këtë definicion?
Në vitet ’90, për shumë rrethana që dihen, sistemi komunist i lindjes ardhur me dhunë nga Rusia, nisi të lëkundej apo të shëmbej me ardhjen e pluralizmit politik në Shqipëri.
Por 50-vitët e diktaturës ekstreme të aplikuar në vendin tonë, shkatërruan besimin në Zot, shkatërruan kisha e xhamia, pronën private, dhe forcuan ashpër luftën e klasave duke përçarë popullin për të sunduar.
Të gjitha këto, edhe pse në formatin ideologjik të komunizmit, në Shqipëri u aplikuan si në asnjë vend tjetër të lindjes, ku nuk u prek prona private, ku u lejua besimi në Zot, ku u la inisiativa e lirë për të punuar e për të patur një standard tjetër jetese.
Në vitet ’90, u aplikua demokracia e kontrolluar kinse me krijimin e disa partive të emëruara nga Ramiz Aliaj dhe ish Sigurimi i Shtetit, në krye të të cilave, me ndonjë përjashtim u vendosen komunistë ekstremist dhe agjent të shteteve të huaja, për të vazhduar misionin për të cilat ishin rekrutuar shumë vite më parë, shkolluar brënda dhe jashtë vendit për ti përdorur kur t’iu paraqitej nevoja.
Kështu, u kontrolluan forca të ndryshme politike, kryesisht ato opozitare.
Shqiptarët i kujtojnë bëmat e tyre, që me ligjin për Tokën, trajtimin tallës të ish pronarëve, të ish të përndjekurve dhe të atyre të përsekutuar nga sistemi. Kujtojnë shkatërrimin e uzinave, fabrikave për të dobësuar shtetin, kujtojnë privatizimet pa kriter dhe klientelist të pronave shtetërore, kryesisht te telekomunikacionit, hidrocentraleve dhe kryesisht të minierave të kromit, të bakrit dhe pasurive të tjera natyrore etj.
Në rrafshin politik, shqiptarët kujtojnë dhe kanë të freskët qëndrimet antishqiptare, antikombëtare që lidhen me Kosovën, me furnizimin me naftë të makinerisë ushtarake serbe duke thyer embargon, qëndrimet në Rambuje dhe luftës së përçarjeve të lidërve të Kosovës.
Shqiptarët kujtojnë vjedhjet në kohën e krijimit dhe funksionimit të piramidave financiare, shkatërrimin e ushtrise dhe shpërndarjen e armëve të të gjitha llojeve, që krijoji gjithë mundësitë e luftës civile jug-veri.
Për të gjitha këto, ka një emër përgjegjës, i cili quhet Sali Berisha. Asgjë të re nuk ka këtu, në këto që theksuam më lart.
Megjithatë, shqiptarët e rivotuan Berishën apo më saktë, Fatos Nano ia dhuroi pushtetin edhe pse kishte rreth 300 mijë vota më shumë, duke e bërë Berishën të nusërojë për herë të dytë në Shqipëri. Por nusërimi i dytë, përveç korrupsionit galopant, solli edhe shumë vdekje si ai i Gërdecit dhe vrasjes së katër qytetarëve të pafajshëm protestues në bulevardin e Tiranës, përpara kryeministrisë.
Lindin pyetjet:
Përse shqiptarët kërkojnë nusërimin e tretë të Berishës?!
Çfarë bëmash të tjera presin të bëjë ai plak 80 vjeçar e kusur?!
A e mendojnë vetëm një çast se Berisha është non grat-a dhe se nuk ka as një shanc, asnjë mundësi as praktike të ulët në tryezë me lidër të Europës, të Amerikës e të Britanisë së Madhe, me lidët të Nato-s?!
Kjo është një nga arësyet më të thjeshta, përse Berisha jo vetëm nuk do fitojë, por as duhet të mendohet të fitoje zgjedhjet me 11 maj.
Zgjatimet pa fund të stabilitetit të Shqipërisë, tranzicioni i stërzgjatur, e kanë pikërisht pikënisjen tek pengu për ta mbajtur politikën dhe vendin të pa çliruar.
Shqipëria ka plot njerëz të rinj e të aftë, edhe me dinjitet të nevojshëm e të mjaftueshëm por edhe me integritet.
Por pjesa më e madhe e tyre, ose nuk kanë bashkëpunuar me legjendën, ose janë në forca të reja politike, ose kanë zgjedhur ti krehin bishtin Berishës thjeshtë për pragmatizëm e për të qënë në Kuvend.
Sidoqoftë, Shqipëria meriton në këto zgjedhje të 11-Majit të çlirohet nga pengmarrja. Për këtë, Berisha e meriton jo një tjetër shuplakë një milionëshe si në 2013-tën, por një grusht përfundimtarë që politika veçanërisht e opozitës të futet në shinat euroatlantike siç e meriton.
Për këtë shërben “çlirimi”…
