Shkruan Zef Ndreka
Parlamenti i ri shqiptar pritet të përbëhet nga disa grupe parlamentare, ku veçanërisht opozita PD–ASHM pritet të organizohet në më shumë se një grup.
Deri tani, mund të themi se:
* Partia Socialiste (PS) formon një grup parlamentar të vetëm, që përfshin të gjithë deputetët e saj me 83 mandate.
* Koalicioni opozitar PD-ASHM (Partia Demokratike – Aleanca për Shqipërinë Madhështore), me 50 deputetë, pritet të ndahet në tre grupe parlamentare, në vend të vetëm një grupi:
Pra, parlamenti pritët të ketë:
Grupin parlamentarë të PS.
Koalicioni PD–ASHM (opozitë) 3 grupe.
Pritet që në total të formohen katër grupe parlamentare, përfshirë një grup të vetëm për PS dhe tre grupe të ndara për koalicionin PD–ASHM.
Cilat janë arësyet pse opozita zgjedh të ndahen në grupe të veçanta?!
Ja katër arsyetimet pse opozita po mendon të ndahet në 3 grupe parlamentare dhe jo të qëndrojë e bashkuar në një të vetëm.
1. Avantazhi procedurial.
Rregullorja e Kuvendit i jep çdo grupi parlamentar të drejtën për kohë fjale në seancë, përfaqësim në Konferencën e Kryetarëve dhe në të gjitha komisionet parlamentare.
Nëse opozita mbetet një grup i vetëm, hapësira e saj për fjalime dhe ndikim formal zvogëlohet. Duke u shpërndarë në disa grupe, ata shumëfishojnë kohën në podium dhe mundësitë për debat.
2. Financimet.
Çdo grup parlamentar përfiton fonde nga buxheti i Kuvendit për punën e tij (zyra, staf, ekspertë). Tre grupe do të thotë më shumë mjete njerëzore e financiare sesa një i vetëm.
3. Pesha në komisione.
Komisionet parlamentare ndahen sipas përfaqësimit të grupeve. Nëse opozita është vetëm një grup, PS do të dominojë më lehtë. Me tre grupe, opozita do të ketë më shumë vende në komisione dhe zë më të shpërndarë.
4. Strategjia politike.
PD dhe aleatët e saj kanë dallime të brendshme. Ndarja në grupe reflekton realitetin e tyre politik, por pa humbur unitetin opozitar në votime të rëndësishme. Pra, mund të konsidetohet edhe si një kompromis mes bashkëpunimit dhe autonomisë.
Si konkluzion, mundet që katër grupet parlamentare ta bëjnë parlamentin më dinamik, por edhe më konfliktual, sepse opozita do të ketë më shumë hapësirë për të sfiduar qeverinë.
