Shkruan Hasan Muzli Selimi
Me udhë erdha, erdha…
Erdha të gjëjë gjurmët, të gjurmoj mirënjohjen.
Rrugë plot kurthe.
Udhëtova në goma. S`shikoja gjurmën e këmbës sime. Mbivendosje hapash.
Plagët kullonin. Rrugë n’akull. Lulet strukë..
Dëbora vezullonte. Unë grushtet mbjellë n`male. Erdha të dëgjoj fjalën e lumturisë, mbetur pa dëgjuar, atë të artën fjalë
Ndërrova këngën.
Duhej ajo me stinë.
Tani, burra poshtë këmbëve. tundin plakat fustanet, freskojnë dimrin. Duhej grushtat të mbijnë Pranverën, ta sjellin.
Malet të buisin n`pranverë.
Promoted Content
