Shkruan Mimoza Rexhvelaj
Kam ngec’ në nji degë si gjethja e funit
Që tundet nga era e stinës,
e nuk nigjon me ra.
Bash aty curulatem mes ngjyrave t’arta
T’kuqe, t’verdha, ngjyrave vjeshtuke,
si dikur vesa
Kur bari asht i njomë,
e ajo rrëshqet mbi trup
Si gjarpni livadhit…
Ku tanë botën mundesh me pa
në nji pikë uji.
Tash po bahem erë,
e tash po gjej krah me fluturua
përtej mureve që duan me mbajt peng.
Kam mësua me pa
Përtej shtatë qiejve blu
Përtej shtatë malev gri
Përtej hundës tande, njeri!
Promoted Content
