Shkruan Agron Gjekmarkaj
Lajme nga darka me Gaz Bardhin dhe nursëzin Bernard Banushi.
Qortimi i vëngërt i Bernard Banushit kishte bërë të vetën mbi Gaz Bardhin i cili nuk donte të jepej dhe të pranonte gabimin e një nate me parë ku darka dështoi rrethuar nga mjegulla e paqartësive. Si karabushi i kallamboqit që shkëputet nga trau toptan mbi kaboqe, të bie e të trullos ashtu e kishte nakatosur skërmitjen e tij. Për disa minuta ndenjëm si princat në dasmën e Skënderbeut buzëvarur gati për fjalën e fundit dhe përleshjen e parë.
Por i urti kurrë nuk ngutet prej burrnisë jo prej tutet. Fjalën e mori Bernardi dhe me një gjest solemn na tregoi një fotografi të Joridës në Nivicë mbi një patalok mbrojtur me parmakë druri tek bekonte njerëzinë e buzëqeshur me tharmin e opozitarizmës.
Moj Nivicë ç’e pate fat! Mu kujtua që kështu pat shkruar vetë Tezja për Termenë dhe Tepelenin, por nuk i thashë gjë kallauzit të ndenjes. Çehrja e rënde e fillimit sikur u zbut. Pastaj karpaçoja e viçit me verën kiliane po bënte të veten dhe optimizmi po i zinte vendin pesimizmës e cila po ikte nga sytë këmbët. Qerratai kishte menduar plot gjëra për të na sjellë në terezi. E morët vesh të fundit tha teksa shikimi shpuzë tejshkonte pjatat tej e për tej? Ngritëm supet ne! Trekëndëshi i Bermudës po bëhet copë e çikë. Nga Kukësi po ia ndukin vetullat e heqin tjegullat që pastaj të hyjë shiu brenda e t’i bëjë qull! Po si po qysh? Po, po, në tunelet e nëndheshme që si çan as bërthamorja Luli është futur me shtabin e tij të përgjithshëm.
Gurabi shama dhe bishtaleca kanë marrë me vete si bazë ushqimore. Fitorja e tij fillon nga Kukësi dhe si uragan do mbështjellë gjithë vatanin. Ai do hyjë në zgjedhje dhe do ta tundë. Nuk e le të ikë rastin e tij. Beteja sapo ka filluar. Ai ka heshtur dy vjet që të qërojë zënë dhe të vikasë fitoreeee-fitoreeeee.
Heshtja ra si tis për pak minuta! E theva unë atë akullnajë me shkopin e mendjelehtësisë. Burra, Dash Sula na ka ftuar për një darkë misterioze nja 40 deputetë këto dite ku pos të ngrënave e të pirave që do vërshojnë si lum i tërbuar në stuhi do na vërë edhe muzike me jare të Shqipërisë së mesme si melhem mbi xhanë e trazuar e plot vraga do bien amanet e dermanet!
Aty do të hedhim bazat e një opozitarizmi federativ me një kandidat premier të përbashkët ku secili njeh tjetrin për burrë katërqindësh dhe yrysh mbi qeverinë, një nga një t’i shkulim Babos qimet e mjekrës aq sa t’i dhimbset gurit e drurit. Nuk e themi po të gjithë shpresojmë që të na bëje peshqesh nga një shamizë që ta vëmë në xhep të xhaketës si sankulotet e revolucionit çorapet e kuq.
Gazi rrinte i menduar. Por më në fund qëroi fytin dhe foli si lider. Do jua heqim Shqipërinë zuzarëve nga dora, oligarkëve po kaq, një nga një do i zë me emër e mbiemër tha, do i bëj pistil dordomuzët. Ndërsa ti tha, lëri qyfyret dhe kronikat po bëhu gati për luftë të madhe nga shtatori. Bëj gjithçka ia ktheva, gjuaj me llastiqe fap Babon, ia ngjesh me shkop Ulsiut, ia rras me gur Taos, i vë stërkëmbësh Çuçit e Klosit, po mos më thuaj të ngaj ministreshat, Miminë, Etildën se më dhemb shpirti, se ne të letërsisë nuk gjuajmë mbi gratë!
Këto janë qaramanllëqe politike tha. Ndjeva mall për Salianjin. Ai nuk më kishte lënë asnjë detyrë para se të ike në Indi, shpirt njeriu. Shkruaj mor i bekuar tha ç’ të lyp mideja se copat e partisë të rrinë ngushtë se ti e ke vendosur për ato kukurima po i bën t’ëmën politikës. Në fund me solemnitet Bernard Banushi u ngrit që të paguante darkën. Kur u kthye me vrik, kam lënë portofolin në makinë tha. Na ra gjaku në fund të këmbëve, prit e prit e s’ka nuk u duk më. I murrëtyer Gazi nxori kartën dhe hoqi shpenzimet. Vështirë ta ndash në ishte më i mërzitur kur erdhi apo kur iku!
