Shkruan Zef Ndreka
Në çdo vend demokratik, sidomos në ato vende me demokraci të zhvilluar, zgjedhjet parlamentare por edhe ato presidenciale, koniderohen mekanizëm apo formë rinovimi për të zhvilluar vendin, për ta përparuar atë.
Janë pikërisht votimet, zgjedhjet , momenti I duhur vendimtar ku votuesit apo shoqëria shqiptare në rastin tonë, me dt 11 Maj të përgjedhi med alternativave të ndryshme.
Përgjedhja e duhur do të mund të ndërtoje një të ardhme të sigurtë, një të ardhme më të mirë për vendin.
Pyetjet që më vijnë në këtë rast janë:
– A kemi alternativa politike për këto zgjedhje në Shqipëri?!
– A kwmi hapsira të reja?!
– A kemi programe vizionare?!
Përgjigjet e këtyre pyetjeve janë të tjeshta dhe të shkurtëra:
Në Shqipëri, zgjedhjet e 11 Majit mbesin një skemë rituale riciklimi. Këto zgjedhje nuk janë asgjë tjetër veçse një qark I mbyllur I të shkuarës dhe kjo duket tek gara që zhvillohet mes figurave të njëjta, tashmë të konsumuara të modeleve të dështuara 30-vjeçare të qeverisjeve.
Po të verejmë me kujdes, programi i socialistëve, pra i Edi Ramës, premton integrimin e Shqipërinë në BE, si i fu dit objektiv i qeverisjes. Ndërkohë, që është realitet se po përgatit një elitë të re politike, dhe kjo duket me listat e mbyllura dhe të hapura të kandidatëve për deputet. Shumë nga peshat e rënda historike të PS-së gjenden në lista të pasigurta, çka presupozon rinovimin.
Ndërsa PD-ja, pra Berisha kërkon të nusërohet për herë të tretë, si një grua e lëshuar, me pretendimin se do qeverisë “më mirë e më bukur” se herët e tjera!
Aktorët e tjerë politik, përveç Bashës, na shfaqën duke kërkuar shancin e parë në këtë beteje elektorale, brënda një sistemi që dominohet nga pengmarrës dhe që kanë su duar skenën pitike shqippër mbì 30-vite.
Përsëri linin pyetjet:
– A mund të kemi të ardhme mbi një të shkuar të dështuar, të konsumuar?!
– A mund të ketë vizion politik që mbërthehet në figura të konsumuara në dekada dhe që e shohin të ardhmën vetëm përmes dominimit të vazhdueshëm në politikë?!
Nga analiza që bëjmë, vërehet se zgjedhjet e 11-Majit nuk ofrojnë alternativa reale, përveçse një gare të vjetër. Në këtë fushatë, vërehet se në Shqipëri nuk ka lidërship vizionar që mendon për një projekt të madh kombëtarë. Përkundrazi, kanë ridalë lidër që rikërkojnë pushtetin si qëllim në vetvete, pa asnjë shanc për transformime në shoqëri.
Mungesa e lideëshipit vizionar ne Shqipëri,apo kriza e lidërshipit, ka ardhur nga përzgjedhjet dhe kombinimet shumë negative të karizmës së vjetëruar dhe autoritetit tradicional të lidërve që kanë kaluar mbi 30-vite në pitikë.
Kjo mungesë, ka ardhur edhe si pasojë e pamundësisë për tu zëvendësuar nga një klasë e re politike, e aftë për të sjellë inovacione në qeverisje.
Tashmë dihet, se përparimi shoqëror vjen përmes ndryshimit të elitave politike dhe atyre ekonomike. Kjo gjë në Shqipëri nuk ka ndodhur asnjëherë, madje ka dështuar për shkak se elitat e vjetra janë bërë të pazëvendësueshme, duke krijuar oligarki politike.
Forcat ktyesore alternative të pushtetit, nuk po krijojnë vizion të ri për vendin, përkundrazi, po kërkojnë legjitimitetin e së shkuarës së tyre, jo ndërtimin e së ardhmës.
Po dominohet fuqishëm e tashmja dhe po shantazhohet e ardhmja.
Koha kërkon lidërship vizionar, jo thjeshtë për të ndryshuar figurati, por së pari për çeshtje morali, drejtimi dhe inovacioni në qeverisje.
Jean-Jacques Roussean ka shkruar:
” Një komb është I lirë, vetëm kur ai ka mundësi të zgjedhë të ardhmën e tij pa u kushtëzuar nga e kaluara”.
Vetë këtë sikur të besonte dhe të bënte populli ynë…
