Shkruan Zef Ndreka
Një shkëmbim i rrallë, i thellë dhe i bukur mes dy shpirtnave artistë, rreth një pikture të Mjeshtrit të Madh, piktorit Pashk Përvathi, me artistën shkodrane Justina Aliaj.
Justina, me fjalën e saj të ngrohtë dhe të ndritshme, i jep zë ndjenjës dhe e kthen pikturën në poezi.
Pashku, me ngjyrën dhe formën e tij të guximshme, e shndërron telajon në tingull e frymë.
Ky dialog dëshmon se arti nuk është veç një akt krijimi, por edhe një bashkëbisedim i përhershëm, mes atij që e shfaq dhe atij që e përjeton.
Ju të dy, secili në mënyrën e vet, e keni kthyer artin në urë që lidh zemra e shpirtra.
Justina Aliaj:
“Miku jem i dashtun e sa fort i taletuem Pashk.
Ti i ‘tingellon’ me dashje ngjyrat.
Fort fort guxim.
Nji pjekuni e nalt artistike e ytja. Sepse na e ke ‘imponu’ artin se si e sheh ti, se si e don ti, se si e koncepton ti artin magjik te te pikturuemit.
Dhe ka aq shume mundim e veshtirsi me i terheq shikuesit, vizitoret ATY ku don ti. Asht nji sakrifice qe jo rralle ndodhe, se ne fillimet e veta, artistit i duhet te leshoje pak ‘pe’ nga vetja, nga ai qe asht, ne fakt, deri sa ia ‘rremben’ zemrat me bukurine e punimeve te tua. Jashtezakonisht te bukur.
Tashma, ( e ndoshta shume kohe perpara), ti nuk ke asnji rezerve a luhatje per tu shfaq ashtu si ti e koncepton e fantazon, vetvetja!
Sa bukur.
Je unik.
Urime i dashtun Pashk”.
Pashk Përvathi:
“Justina Aliaj Mikja ime e dashtun!
Fjalët e tua më prekën thellë. Të falënderoj nga zemra për vlerësimin, ngrohtësinë dhe dashninë që më dhuron përmes këtij komenti.
Unë gjithmonë kam mendue se arti nuk lind vetëm nga dora apo syri, por nga një përpjekje e gjatë për me ia dhanë shpirtin ngjyrës, me ia dhanë frymën telajos. Nese kjo arrin me i prek shikuesit, me i ba me u ndal pak e me ndie diçka përtej pamjes, atëherë unë ndihem i plotësuem.
Justina e dashtun!
Mirënjohje të pafund për fjalët, përzemërsinë dhe respektin tand. Ju jeni një dëshmi e bukur se arti nuk merr vlerë vetëm nga dora që e krijon, por edhe nga zemrat që e pranojnë”.
