Dhurata Hamzai, TemA, 9 korrik 2022
Zoti nuk ka nevojë t’i bertasësh, as për spektakle
Zoti eshte fryme, drite, energji. Kush ka drite ne shpirt e kupton gjuhen e tij.
Nuk ka nevoje t’i lutemi ne gjuhen arabe, se nuk ishte arab. Zoti na dha mundesine mijeravjecare te flasim nje gjuhe te veçante, gjuhen tone.
Na dha talent te ngreme qyteterime, qyteterimin tone, kur nuk i njihnim fare turqit e arabet.
Zoti eshte roja e jetes brenda nesh, perballe çdo fenomeni, dhe pa kushte te lutjeve perdelluese, pasi kemi bere mekate me dashjen tone, sepse ai e di çfare na ka thene ne vesh.
Ndryshe nuk do ta persosnim deri ne plakje shpirtin. Zoti nuk te imponohet ne sheshet publike e metropolitane te nje shteti demokratik, qe iu jep liri te gjitha feve, ashtu me nje pankarte gjigante me simbole arabe, qe i ze pamjen Heroit Kombetar Gjergj Kastrotit Skenderbeut.
Zoti nuk ka nevoje t’i bertasesh, as per spektakle madheshtore, as te pushtosh qiejt me kenge.
Ai nuk eshte Spektatori.
Nese e ndjen ne zemren tende shko lutu ne qelen e tij, ne kishe apo xhami. Prit ne radhe pa shqetesuar tjetrin, siç bejne gjysma e vellezerve te tu te krishtere, o shqiptar, se nuk kane me pak privilegje keta te fundit nga Zoti…
Lutu me zemren tende, ne shtepine tende, ose brenda kishes tende, xhamise tende, sinagoges tende, teqese, selise tende te çdo sekti besimi.
Sheshi i kryeqytetit tim sherben si rruge kalimi per te gjithe besimtaret e jobesimtaret e ketij vendi e te gjithe botes qe vijne turiste ne shtetin laik te themeluar pas 1912-s, kur u shkeput me gjak e sakrifica nga Perandoria Otomane.
Me syte nga drita!
*Zoti nuk është spektatori
