Shkruan Spartak Ngjela
Gjithçka ndryshon; asgjë nuk humbet; gjithçka transformohet në kohën; kurse ne njerëzit kemi një specifikë të veçantë me kalimin e viteve:
Për ne, më e rëndësishme nga gjithçka është mendimi.
Prandaj pyetja që ngrihet për një individ është kjo: a ka mendimin e tij ky njeri; apo përsërit mendimet e të tjerëve?
Dhe këtu ndahet realisht e përgjithshmja nga individualia.
Por individualiteti në shkëlqim i një individi nuk pranohet nga të gjithë. Kurse kjo nuk ka rëndësi, sepse e rëndësishme është që ti të kesh individualitetin tënd; dhe ky individualitet të ketë lidhje me dijen, me të vlrtetën apo me profesionin.
Je shkencëtar
Je filozof
Je shkrimtar i famshëm
Je profesor në shkencë
Je piktor i famshëm
Je muzikant i famshëm
Je sportist i famshëm
Të gjithë këta janë njerëz të njohur dhe me famë. Por këtu duhet të jemi të qartë se edhe një hajdut i famshëm është i njohur; dhe jo të gjithë e urrejnë.
Edhe një diktator i përgjakshëm është i njohur, por jo të gjithë e urrejnë; se ka nga ata që me vullnet japin dhe jetën për diktatorin.
E pra, mos e mendoni gjithmonë famën si një fenomen pozitiv; sepse fama e një individi të njohur mund të ketë edhe sens kriminal; dhe sigurisht që njeriu i ndershëm nuk e pranon; por ja që ka individë që adhurojnë edhe mafiozin; edhe kryetarin e mafies.
Por pse ndodh kjo?
Është e thjeshtë, sepse sot si shkrimtari i famshëm; si sportisti i famshëm; si filozofi i njohur dhe artisti apo muzikanti i famshëm – të gjithë formojnë famën; pavarësisht nëse kjo, në lidhje me moralin, është ose nuk është e moralshme.
Dhe ky është një realitet.
Por pse shoqëria njerëzore ndodhet përballë këtij realiteti ku, si shpikja shkencore; si letërsia e madhe; si arti i madh dhe si krimi shtetëror ose dhe krimi i përbotshëm, kanë famë??
Ja kjo ende nuk ka një aksiomë logjike që t’i përgjigjet së vërtetës.
Por nuk duhet të harrojmë se vetëm e vërteta ka vlerë reale. Dhe e vërteta që të ekzistojë realisht duhet të jetë e vërtetë.
Por deri tani, në historinë njerëzore, gënjeshtra e ka dominuar të vërtetën; me përjashtim të shkencës.
Jo, në shkencë e vërteta është absolutja e madhe që e dominon me shumë forcë të gënjeshtërtën
E pra, prandaj koha jonë moderne u shkput nga të gjitha kohërat e tjera:
Sepse në kohën tonë e vërteta lind dhe ecën në zhvillim nga shkenca.
Prandaj koha jonë është koha e shkencës; dhe prandaj personaliteti i njeriut është aq lart në Botën Perëndimore; sepse edhe shkenca në Perëndim është në Apogje.
